””Tussen de theelepeltjes van mijn moeder zag ik deze van hotel Vita Nova in Doorn. Wij verbleven daar in de jaren vijftig van de vorige eeuw een aantal weken in afwachting van de oplevering van ons huis. We waren teruggekeerd uit Curaçao, waar mijn vader bij de mariniers diende. Het hotel had diverse pensiongasten, die daar langere tijd verbleven. Daaronder ook een oude dame, die slechthorend was. Als zesjarige knaap vond ik het praten met haar via een hoorn een beetje eng.”
– Herinnering van Bert Ernste
”In Vita Nova haalde ik in 1972 mijn ooievaar. Op de zolder sliep ik met nog vier meiden. Super snel werd je daar klaargestoomd om in gezinnen te gaan werken en toen kreeg je al instrumenten mee als je de bevalling alleen moest doen, nu mogen we niets meer.
De huisarts bracht wel eens na een bevalling een placenta naar Vita Nova. Uit een placenta valt veel af te lezen; je kunt bijvoorbeeld zien of de placenta van een premature baby is of van een baby die het goed heeft gedaan.
Op vrijdag gingen ook de mariniers weer naar huis. Het hele perron vol met legerfiguren en wij, de meisjes van de Vita Nova-opleiding. Ik herinner mij ook de in witte pakken gestoken mannen van de marechaussee die de wacht hielden op het perron. Daardoor was het er heel stil, terwijl er heel veel mensen op het perron waren.
Aan de overkant van de Vita Nova stond een groot huis waar de mariniers heen konden wanneer ze vrij hadden. De eigenaar van het huis nodigde ons dan ook uit. Dat liep meestal uit op een fiasco, want we waren pas 18. Wij stonden allemaal bij elkaar, de jongens stonden met elkaar aan de bar. Er werd niet gemengd, best raar want we hadden allemaal dezelfde leeftijd.
Vita Nova was een prachtig huis, met hoge ramen en houten vloeren. De tuin bestond uit een groot grasveld met een houten gebouwtje erop. Daar hadden we theorieles. Ook hebben we les gehad van de brandweer en blusten de brand met witte schuim. De hele tuin was wit en dat midden in de zomer!”
– Herinneringen van Diana van Helden